„Pamiętam” to dyplomowy projekt Martyny Piątek. Z pozoru mogłoby się wydawać, że rozwiązanie, jakie proponuje projektantka to pakiet ozdób nagrobnych składający się z arkuszy do spalania, czarki pamięci ze zbiornikiem na popiół, wazonu na kwiaty cięte i donicy. Nic bardziej mylnego. W rzeczywistości Martyna proponuje nowe podejście do rytuału pielęgnowania pamięci po bliskich. Projektantka zwraca uwagę na potrzeby tych, którzy pozostali, proponuję nowe rozwiązanie oparte na tradycji, ale bliskie potrzebom współczesnego człowieka. Istotną kwestią jej pracy jest zwrócenie uwagi na aspekt ekologiczny. Martyna przygląda się naszym cmentarnym rytuałom, analizuje wygląd cmentarzy i proponuje rozwiązania, które z wielką empatią i wrażliwością zwrócone są zarówno w kierunku użytkowników, jak i dobra naszej planety. Zapraszam do przeczytania rozmowy.

Read More

W poniższym filmie opowiadam o mojej najnowszej wystawie „Połączenie nie zostało zerwane” w cieszyńskiej Galerii 12. Ta wystawa to wizualna opowieść o tęsknocie po stracie bliskiej osoby. Żałoba traktowana jest tu jako etap, jako konsekwencja miłości. Połączenie nie zostało zerwane to próba opowiedzenia o tym trudnym, lecz ważnym okresie w życiu w sposób otwarty i bez lęku.Read More

W poniższym filmie opowiadam o swojej najnowszej pracy. „Czas kamienia” to praca o przeżywaniu żałoby po stracie bliskiej osoby. Żałoba jest tutaj traktowana jako pretekst do zajrzenia w głąb siebie i nauki patrzenia na ten trudny, lecz ważny okres w życiu z wielkim szacunkiem i pokorą. Żałoba to trwanie w poszukiwaniu piękna, dobra, miłości.Read More

W poniższym filmie opowiadam o pracy nad swoją najnowszą wystawą „Połączenie nie zostało zerwane”, która poświęcona jest żałobie traktowanej jako jeden z etapów miłości. W filmie opowieść o historii powstawania jednej z prac: „Tylko niebo pozostanie po nas”Read More

Haenyeo to społeczność kobiet żyjących na wyspie Jeju, które z pokolenia na pokolenie zajmują się połowem owoców morza (zaledwie kilkuletnie dziewczynki są uczone nurkowania przez swoje matki i babcie). Nurkują na głębokość 20-30 metrów wyposażone jedynie w płetwy, gogle i rękawice. Kobiety są wolnymi nurkami, to znaczy, że nie używają butli z tlenem ani harpunów. Opracowały technikę oddychania, która pozwala zarządzać tlenem podczas długich pobytów pod powierzchnią wody.Read More

Czyli krótkie rozważania na temat znaczeń 

Podczas jednego z ostatnich wykładów wykładowca wspominał o performance Josepha Beuysa. Read More

[…] Śmierć, rozkład, zwłoki stają brzydkimi nazwami, które coraz trudniej jest swobodnie wymawiać. Wystarczy przypomnieć sobie w tym miejscu bohaterów z kultowej serii o Harrym Potterze, którzy tak panicznie bali się wypowiadać imię Voldemorta w obawie rzucenia na siebie jakiejś klątwy, że woleli stosować bezpieczny, na dodatek cicho wyszeptywany kryptonim Sam-Wiesz-Kto. Tymczasem artystka Urszula Kluz-Knopek pragnie wyrwać śmierć z kontekstu zakazanej strefy, w której została umieszczona przez współczesną kulturę. Zachęca do rozmów o procesie odchodzenia, które w ten sposób oswajają lęki i paraliżujący strach. Jest to trudna sztuka, ponieważ wymaga ona wiele subtelności, delikatności, wrażliwości i przede wszystkim empatii. A Kluz-Knopek posiada każdą z tych cech, które sprawiają, że pragnie się wejść w świat, o którym chce mówić artystka. I długo jeszcze nie chce się z niego wychodzić. […]

Read More

Czy da się myśleć o przemijaniu, starości i śmierci bez lęku? Urszula Kluz-Knopek mówi o współczesnym „kryzysie śmierci”, mając na myśli jej medykalizację i tabuizację. Spodziewana długość ludzkiego życia podwoiła się w ciągu ostatniego wieku, technonauka fantazjuje o cybernieśmiertelności, kultura popularna uprawia bezwzględny kult młodości, ale przecież ludzie nadal starzeją się i umierają. Procesy te są jednak coraz bardziej ukryte. W Stanach Zjednoczonych pojawiła się nawet moda na pogrzeby typu drive-through – można „zaliczyć” pogrzeb minimalnym nakładem czasu i emocji.Read More